23 Δεκέμβρη. Εχω τελειώσει με τα ραντεβού, έχω χαιρετίσει το στολισμένο μου γραφείο, έχω σκεφτεί ακριβώς τι θα βάλω στη βαλίτσα μου και έχω κάνει check in. Έχω κάνει όρεξη όλα τα φαγητά της μαμάς μου, τα γλυκά που θα φτιάξουμε με τις αδερφές μου, έχω ξεσηκώσει το προζύμι μου και το ετοιμάζω για μπάμπκα σοκολάτας για τη βασιλόπιτα. Όμως η τύχη και η πανδημία μου επιφύλασσαν μια διαφορετική εξέλιξη για τις φετινές γιορτές! Κοίτα να δεις που ειμαι θετική στον covid-19 μια μέρα πριν ταξιδέψω!
Την πρώτη μέρα καραντίνας την πέρασα στο viber κλαίγοντας. Το μόνο που ήθελα φέτος ήταν να περάσω χρόνο με τους δικούς μου. Ακύρωσα τα εισιτήρια και σήκωσα τη βαλίτσα. Μεγάλο πλήγμα να περάσω τις διακοπές μόνη μου σε ένα διαμέρισμα 50τμ. Πάνε τα τραπέζια, πάει το τζάκι, πάνε τα γλυκά, πάνε όλα μου τα σχέδια για τις γιορτές!!
Όλες τις προηγούμενες ημέρες σκεφτόμουν τη διατροφική μας συμπεριφορά μέσα στις γιορτές και τον ρόλο του διαιτολόγου σε αυτήν. Πολύ περισσότερο στις γιορτές ο διαιτολόγος παίρνει τον ρόλο του αστυφύλακα του μελομακάρονου, του βαθμολογητή των γιορτινών γλυκών ανάλογα με τις θερμίδες τους και το περιεχόμενό τους σε κορεσμένα λιπαρά. Δεν θα κρύψω οτι ποτέ δεν μου άρεσε και δεν μου ταίριαξε αυτός ο ρόλος. Αλίμονο αν βάλουμε περιορισμούς στο παιδί μέσα μας που γιορτάζει τα Χριστουγεννα στα γιορτινά γλυκά λόγω θερμίδων! Φαντάζει τόσο ξένο αυτό σε μένα και τόσο ΛΑΘΟΣ!
Η δική μου εμπειρία από το φαγητό στις γιορτές είναι να τρώω μέχρι εκεί που δεν χωράει άλλο στο στομάχι μου! Ο πατέρας μου έχει ετοιμάσει τις κανάτες με τα κρασιά: ένα γλυκο και ένα μπρούσκο, τα οποία στο τέλος καταλήγουμε να ανακατεύουμε και να πίνουμε σαν κοκτέιλ. Το μπάρμπεκιου να καίει στο μπαλκόνι, το Μητσάκι να έχει τρελαθεί από τις μυρωδιές, ο φούρνος αναμμένος από νωρίς το πρωί με το αργομαγειρεμένο, μελωμένο φαγητό της μαμάς. Η θεία Δέσποινα από απέναντι φέρνει συνήθως ονειρεμένους λαχανοντολμάδες και κάτι ακόμα για την vegetarian ξαδέρφη, ο παππούς Νίκος δεν περνάει το κατώφλι χωρίς τη διάσημη τυροκαυτερή του και η θεία Βούλα ψήνει τις πιο σπέσιαλ πατάτες που έχεις δοκιμάσει. Η δική μου εμπειρία απο το φαγητό στις γιορτές έχει ένα τραπέζι να ξεχειλίζει με τουλάχιστον 3 διαφορετικά γλυκά να το ακολουθούν. Και για κάτι τέτοιο ήμουν προετοιμασμένη και φέτος. Ποια είμαι λοιπόν εγώ να μιλήσω στους διαιτώμενούς μου στο γραφείο για το μέτρο ή για τη μέθοδο του πιάτου! Δεν μου βγαίνει αυθεντικό και με δυσκολεύει πολύ! Γι’ αυτό αποφεύγω να δώσω συγκεκριμένες οδηγίες για το ΤΙ και ΠΟΣΟ θα φάμε εκείνες τις πιο πλούσιες σε φαγητό ημέρες και εστιάζω στο ΠΩΣ είναι να επιλέξουμε και να καταναλώσουμε το φαγητό μας.
Λίγες ημέρες πριν έκανα την εξής σκέψη: Τι γίνεται με όλους όσους δεν έχουν μεγάλα γιορτινά τραπέζια με τρία γλυκά για επιδόρπιο; Έχουν όλοι μια οικογένεια των 16 τουλάχιστον ατόμων να γεμίσουν όλες τις καρέκλες του σπιτιού; Αρκετοί στο γραφείο μου είπαν οτι δεν θα έκαναν κάτι ιδιαίτερο και δυστυχώς σε παραπάνω από όσους νόμιζα η πανδημία στέρησε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο αλλάζοντας εντελώς τη διάθεση των γιορτών. Άρχισα λοιπόν να γίνομαι πιο επιφυλακτική και να ρωτάω περισσότερες πληροφορίες πριν ξεκινήσω να δίνω συμβουλές για το γιορτινό τραπέζι. Μου κόστισε ακόμα περισσότερο η σκέψη ότι για κάποιους οι φετινές γιορτές ίσως ειναι οι τελευταίες που θα περάσουν μαζί με τους αγαπημένους τους. Τελικά, το βράδυ που το τεστ μου βγήκε θετικό ανακάλυψα πως ούτε και εγώ θα το ζούσα όπως το είχα φανταστεί.
Άκουσα μερικές ημέρες πριν σε ένα εξαιρετικό live στο instagram δύο εξαίρετων συναδέλφων πως η ευγνωμοσύνη ειναι το “διαλυτικό” των τύψεων και μου άρεσε πολύ αυτή η σκέψη! Και μετά την συνειδητοποίηση ότι φέτος θα περάσω τις γιορτές μου σε καραντίνα, μετά την έντονη θλίψη που ήρθε πρώτα, φούντωσε μέσα μου ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για όλα τα γιορτινά τραπέζια που έχω ζήσει μέχρι τώρα! Μου έγινε πολύ ξεκάθαρο το πόσο τυχερή είμαι που έχω γευτεί κα απολαύσει όλο αυτό το γεμάτο αγάπη φαγητό από τα χέρια των αγαπημένων μου, μαζί με τους αγαπημένους μου!
Στα μισά της κορωνοκαραντίνας μου λοιπόν, σκέφτομαι και την φετινή μου εμπειρία, στο σπίτι των 50τμ, μόνη εγώ και ο σκύλος μου (νιώθω απίστευτα τυχερή που έχω τον σκύλο μου και ας πεινάει σαν μωρό κάθε 4 ώρες, ακόμα και τη νύχτα). Φέτος, με μεγάλη μου έκπληξη, παρατηρώ στον εαυτό μου να έχω περιορισμένη όρεξη! Όλοι οι φίλοι μου (για τους οποίους επίσης νιώθω φοβερά τυχερή, γιατί δεν με έχουν αφήσει στιγμή να αισθανθώ μόνη μου) με ρωτησαν 100 φορές τι να μου φέρουν απο τον έξω κόσμο και εγώ δεν βρίσκω τίποτα που να επιθυμώ πραγματικά! Φέτος η εμπειρία είναι πολύ διαφορετική και συνειδητοποιώ ότι το φαγητό ειναι συνοδευτικό της εμπειρίας. Τώρα σε ένα εντελώς διαφορετικο σκηνικό, δεν έχω το ίδιο κέφι για φαγητό. Ούτε να φτιάξω μπάμπκα θέλω, ούτε τσουρέκια, ούτε μελομακάρονα. Παρατήρησα κάτι άλλο! Ότι χορταίνω νωρίτερα, οτι αφήνω το περίσσευμα για την επόμενη ημέρα ή το επόμενο γεύμα, όπως και ότι δεν τσιμπολογάω.
Προσπαθώ να διαγνώσω τι μπορεί να φταίει! Δεν είναι αυτή η Έρικα που ξέρω στις γιορτές! Ανακαλύπτω πως η πρόθεσή μου φέτος ειναι εντελώς διαφορετική. Δεν ξεκινώ με διάθεση να φάω μέχρι εκεί που νιώθω το στομάχι μου να μην χωράει άλλο αλλά μέχρι εκεί που απολαμβάνω το φαγητό μου και επίσης έχω την επιθυμία να φροντίσω το σώμα μου για να είναι δυνατό και να ξεπεράσει γρήγορα τον covid για να επιστρέψω στη ζωή μου όσο γίνεται γρηγορότερα. Επίσης δεν έχω πολλά ερεθίσματα στο σπίτι και καθόλου υποχρεώσεις μια που η καραντίνα συνέπεσε ακριβώς με τις ημέρες της άδειάς μου, οπότε μου ακούγονται πολύ πιο δυνατά και ξεκάθαρα οι ανάγκες μου. Περίεργο. Τόσα χρόνια η συνθήκη “μόνη στο σπιτι” ήταν που στέγαζε σε μεγαλύτερο βαθμό το συναισθηματικό μου φαγητό.
Παρατήρησα και κάτι ακόμα: Ότι κοιμάμαι πολύ (πολύ όμως) και οτι τρώω μόλις νιώσω πείνα, όχι νωρίτερα-όχι αργότερα. Δεν βιώνω ένταση, πέρα απο θλίψη που μου λείπουν οι δικοί μου, δεν νιώθω κούραση, πέρα από λίγη αναμενόμενη βαρεμάρα. Επίσης δεν έχω 100 λαχταριστά εδέσματα γύρω γύρω στους πάγκους και τα τραπέζια να μου γεννούν την ανάγκη να τα δοκιμάσω (δεν είναι φυσικό να επιθυμουμε πράγματα λαχταριστά ακόμα και όταν δεν πεινάμε όταν τα βλέπουμε παντού μπροστά μας;)!
Μήπως είναι αυτά που βοηθάνε στην ασυνήθιστα “φυσιολογική” μου όρεξη;
Τρεις ημέρες πριν κλείσει το μαγικό 2021, έχω μόνο ένα new years resolution (κόντρα στη φύση και τον χαρακτήρα μου, που συνήθως βάζει ένα σωρό στόχους για την καινούρια χρονιά)! Φέτος το μόνο που θέλω ειναι να ακούω τις ανάγκες μου και να πράττω βάσει αυτών! Θα λεγα ότι αυτόν τον στόχο θέλω να τον μεταφέρω και στο πώς επιλέγω το φαγητό μου. Γιατί μη νομίζεις οτι ως διαιτολόγος έχω τη σχέση μου με το φαγητό εντελώς λυμένη! Ενας από τους λόγους που σπούδασα αυτή την επιστήμη ήταν για να πάρω την γνώση και να εξυγιάνω τη σχέση μου με το φαγητό. Αρκετά χρόνια μετά γνωρίζω καλά πως οι φροντισμένες ανάγκες ζητούν λιγότερο κουκουλο-φαγητό. Τι ειναι το κουκουλο-φαγητό; Ειναι αυτό το φαγητό που κουκουλώνει τις ανάγκες που δεν ικανοποιούνται. Που φέρνει εκείνη τη στιγμιαία απόλαυση που κρύβει για λίγο τη συναισθηματική φουρτούνα που δεν ξέρει πώς να ηρεμήσει. Το κουκουλο-φαγητό είναι όμως Λερναία Ύδρα γιατί κάθε που κόβεις ένα κεφάλι φυτρώνουν τουλάχιστον άλλα δύο: το αίσθημα της αποτυχίας, του βάρους στο στομάχι, των ενοχών + η ανικανοποίητη ανάγκη πιο εξαγριωμένη από ποτέ.
Να πω εδώ ότι απέχω πολύ από το να είμαι πρότυπο σωστής διατροφικής συμπεριφοράς και δεν είναι καθόλου αυτή η δουλειά μου άλλωστε. Η δουλειά μου είναι να μοιράζομαι γνώση πάνω στην επιστήμη της διατροφής, να ακούω, να παρατηρώ και να καθοδηγώ. Και αυτές τις ημέρες έκανα απλά κάποιες σκέψεις τις οποίες είχα κιόλας τον χρόνο να μοιραστώ.
Αν έχω μια συμβουλή να δώσω για τις φετινές γιορτές ειναι να φάτε ό,τι αγαπάτε και ό,τι απολαμβάνετε: μελομακάρονα ή κουραμπιέδες, δύο για πρωινό ή 20 κατά τη διάρκεια της ημέρας! Η απόκτηση μιας υγιούς σχέσης με το φαγητό δεν βιάζεται! Θέλει τον χρόνο της! Και πιστεύω ακράδαντα πως κάποια από τα στάδια που οδηγούν σε αυτήν είναι η διατροφική ελευθερία, η αποτίναξη των τύψεων και η ικανοποίηση των αναγκών μας όπως τις αντιλαμβανόμαστε την κάθε στιγμή. Είτε αυτό σημαίνει να δοκιμάσουμε όλα τα μελομακάρονα μέχρι να βρουμε ποιο ειναι το αγαπημένο μας είτε να καταναλώσουμε ένα ή δύο γιατί αυτό ειναι για μας απόλαυση!
Το Μητσάκι και εγώ σας ευχόμαστε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ! Να απολαύσετε τις στιγμές σας, τους ανθρώπους σας, το φαγητό σας και ό,τι επιλέξετε να κάνετε γιατι τίποτα δεν ειναι δεδομένο! Να πετύχετε όλους τους στόχους σας για την καινούρια χρονιά: να τους βάλετε με σύνεση και να είναι αυτοί που θα σας πάνε ένα βήμα παραπέρα, θα σας φέρουν υγεία και γαλήνη στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε!
ΜΕ ΑΓΑΠΗ,
Έρικα